افراد پس از آن که به دیگران بدهکار میشوند، برای این که بدهی خود را پرداخت نکنند، اموال خود را به نام اشخاص مورد اعتماد خود منتقل میکنند در واقع معامله ای صوری انجام می دهند بنابراین معامله زمانی صوری خواهد بود که فردی با اخطار ابلاغیه دادگاه یا دریافت نامه اجرای احکام از بدهی مالی خود مطلع شود در چنین شرایطی اگر معاملهای صورت گیرد، احتمال این که بتوان این معامله را صوری قلمداد کرد نزدیکتر به واقعیت است، زیرا این معامله دخل و تصرف در اموال به ضرر طلبکار است. در آن صورت میشود تقاضای ابطال داد و آن اموال را توقیف نمود، اما پیش از مطالبه دین، اثبات این موضوع سخت است؛ البته اموالی مثل مسکن متناسب با شأن طلبکار و کتاب و وسایل ابزار کار و امثال اینها قابل توقیف نیست و در صورت توقیف میتوان آنها را آزاد کرد.
افراد پس از آن که به دیگران بدهکار میشوند، برای این که بدهی خود را پرداخت نکنند، اموال خود را به نام اشخاص مورد اعتماد خود منتقل میکنند در واقع معامله ای صوری انجام می دهند بنابراین معامله زمانی صوری خواهد بود که فردی با اخطار ابلاغیه دادگاه یا دریافت نامه اجرای احکام از بدهی مالی خود مطلع شود در چنین شرایطی اگر معاملهای صورت گیرد، احتمال این که بتوان این معامله را صوری قلمداد کرد نزدیکتر به واقعیت است، زیرا این معامله دخل و تصرف در اموال به ضرر طلبکار است. در آن صورت میشود تقاضای ابطال داد و آن اموال را توقیف نمود، اما پیش از مطالبه دین، اثبات این موضوع سخت است؛ البته اموالی مثل مسکن متناسب با شأن طلبکار و کتاب و وسایل ابزار کار و امثال اینها قابل توقیف نیست و در صورت توقیف میتوان آنها را آزاد کرد.
مثلا در رابطه با مهریه باید گفت مهریه دین است و از زمان عقد عندالمطالبه محسوب میشود. بارها این مساله عنوان شده که مردان از لحظه عقد به میزان مبلغ مهریه به همسر خود بدهکار میشوند؛ اما آیا این مساله به این معنی است که مرد در هر زمانی که پس از عقد اموال خود را به دیگری منتقل کند، از پرداخت دین ( بدهی) خود فرار کرده است؟ مهریه از زمان عقد تحقق پیدا میکند اما زن در آن مقطع مهریه را مطالبه نکرده است. مطالبه از زمانی صورت میگیرد که دادخواستی بابت دریافت مهریه ارائه شود؛ البته اگر زن با ارسال اظهارنامه برای همسرش مهریه خود را مطالبه کند هم این مساله در حکم مطالبه خواهد بود.
بارها این مساله عنوان شده که مردان از لحظه عقد به میزان مبلغ مهریه به همسر خود بدهکار میشوند؛ اما آیا این مساله به این معنی است که مرد در هر زمانی که پس از عقد اموال خود را به دیگری منتقل کند، از پرداخت دین ( بدهی) خود فرار کرده است؟
نکته جالب توجهی اینکه شیوههای مختلفی است که برخی از مردان برای نپرداختن مهریه به سراغ آن میروند. یکی از این شیوهها توقیف صوری اموال است. مثلا مردی به یکی از دوستان خود چکی به مبلغ بالا میدهد و از او میخواهد این چک را برگشت زده و به اجرا بگذارد و بعد مال و اموال او را توقیف کند تا این مرد بدهی همسر خود را ندهد. در چنین شرایطی مطابق قانون از آنجا که طلبکار دیگر هم از فرد بدهکار چک دارد، فردی که زودتر از دیگری با سند رسمی اقدام به توقیف اموال فردی میکند در اولویت است و ابتدا بدهی او پرداخته میشود و او میتواند از محل توقیف اموال بدهکار مطالبات خود را وصول کند.
البته گاهی نیز افراد با چنین شیوههایی از چاله به چاه میافتند. مثلا برای اینکه مهریه خود را به همسرشان نپردازند، اموال خود را به نام برادرشان میکنند. در چنین حالتی بحث انتقامگیری و مبارزه در اولویت است و برخی مردان حاضر میشوند اموالشان به دست هر کسی بیفتد جز همسرشان! گاهی ممکن است فردی که حالا اموال به نام او شده از دادن آن به صاحب واقعیاش خودداری کند و این وضعیت برای مرد دردسرهایی را ایجاد کند؛ اما افرادی که سراغ چنین شیوههایی میروند، باید وقوع چنین مسائلی را نیز احتمال بدهند.
کجا شکایت کنیم؟
اگر زنی بعد از به اجرا گذاشتن مهریه خود یا پیش از آن متوجه انتقال اموال از سوی همسرش به فرد دیگری شد، برای شکایت باید به دادگاه حقوقی مراجعه کند. در چنین شرایطی بعد از اثبات صوری بودن خانه یا خودروی مورد معامله، طی نامهای به اداره ثبت یا راهنمایی و رانندگی اعلام میشود که از نقل و انتقال این خودرو به دلیل بدهکاری صاحب آن جلوگیری شود. این نامه در سوابق فرد ثبت میشود. اگر هم او آپارتمان یا زمینی داشته باشد، با نامهای که از سوی اداره ثبت اسناد و املاک برای دادگاه ارسال میشود، اعلام میشود که پلاک ثبتی فوق از نقل و انتقال به دلیل بدهی ممنوع است. اگر هم فرد بدهی داشته باشد اموال او را بابت بدهیها توقیف میکنند. براساس قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی، اگر پدر اموال خود را به طفل صغیر منتقل کند، جرم او کلاهبرداری است. در چنین شرایطی کسی که میداند طرف مقابل او قصد دارد معاملهای صوری به قصد فرار از دین انجام دهد نیز در صورت حضور در این خرید و فروش، مجرم تلقی میشود. البته اطلاع فرد خریدار از این معامله و صوری بودن آن باید ثابت شود. در این صورت این شکایت در دادسرا از فرد خریدار قابل طرح است.
البته گاهی نیز افراد با چنین شیوههایی از چاله به چاه میافتند. مثلا برای اینکه مهریه خود را به همسرشان نپردازند، اموال خود را به نام برادرشان میکنند. در چنین حالتی بحث انتقامگیری و مبارزه در اولویت است و برخی مردان حاضر میشوند اموالشان به دست هر کسی بیفتد جز همسرشان!
فرض کنید مردی خودروی گرانقیمتی دارد که 110 میلیون تومان کارشناسی شده در مقابل بدهی این فرد تقاضای توقیف خودروی او داده شده است. دادگاه نیز حکم صادر کرده و به دادخواست ابطال معامله صوری به قصد فرار از دین رای داده اما یک روز قبل از رفتن نامه دادگاه به راهنمایی و رانندگی، این فرد خودروی خود را به برادرش انتقال می دهد اما مطالبه صورت گرفته است و حکم دادگاه هم صادر شده در نهایت دستور موقت مبنی بر منع نقل و انتقال صادر شده و علاوه بر جلوگیری از این معامله، علیه هر دو نفر هم دادخواست داده و از آنها شکایت می شود. در چنین مواردی علم، آگاهی و سوءنیت خریدار برای مرجع قانونی مهم است ولی اگر خریدار از صوری بودن چنین معاملاتی با خبر نباشد، میتواند حق و طلب خود را طی دادخواستی جداگانه از فروشنده مطالبه کند، اما صوری بودن معامله حقی برای فروشنده ایجاد نمیکند که حق و حقوق خریدار را ضایع کند. نکته قابل توجه این است که در چنین مواقعی تنها معاملاتی مورد اعتراض و شبهه قرار میگیرد که در آن معامله به شکل رسمی صورت گرفته باشد و معاملاتی که به شکل غیررسمی و شفاهی صورت گرفته باشد قابل توقیف نیست.
ندا پاکنهاد/ وکیل پایه یک دادگستری
گروه جامعه و سیاست